කතෘ - සේන තෝරදෙනිය
සරණ විචාරා විවාහ ගිවිස ගත්තද එය තවත් කාලයකට යටපත්ව ගියේය.ගොයම් කළමනා වක කල් පසුවේයයි අම්මා බියට පත් වූ. හදිස්සියේම දිනක මනාල මහතාද ඔහුගේ මවද පැමිණියේ විවාහය තීන්දු කිරීමට කිසියම් පරික්ෂනයක් කිරීමට මෙනි. සංග්‍රහ විඳ සතුටට පත් වූ නැන්දම්මා දියණිය තමා වෙතට කැඳෙව්වාය. පරික්ෂණය ඇරඹිණ. රූපරාජිනී තරඟයකදි මෙන් ඇයට විවිධ ඉරියව්වෙන් සිටීමටද, විවිධ ඇඳුම් මෝස්තරවලින් පෙනී සිටීමටද අවශ්‍ය නොවීය. ඇඳුම් මෝස්තර නිරූපණයකදී මෙන් ඇයට ඒ අතට මේ අතට හැරෙන්නටද අවශ්‍ය නොවීය.
සභාවේ කවුරුත් තුෂ්නිම්බූතව බලා සිටියහ. මේ ඉදිරිපස සාලයයි.
"මට අත් දෙක බලන්න ඕනෑ"
කිසිත් නොදන්නා මනාලිය පැකිලුණාය.
"බය වෙන්ට එපා" යි ඇය මනාලියගේ අත් දෙක ගත්තාය.ඉහලට එසෙවුවාය. තෙමේම ඇඟිලි දිග හැරියාය. ඇඟිලි දහයම ඉහළට එසවිණ. ඇය අත් දෙක හොඳින් පරික්ෂා කළාය. ඇයට සිනාවක් පහළ වීය.ඉන්පසුව තමාට අවශ්‍ය දේ තවත් තහවුරු කර ගැනීමට අත්ල හා ඇඟිලි පුරුක් පිරිමැද බැලුවාය.
"වී හාල් වල වැඩ පුරුදුයි. මට ඕනැන්නේ එහෙම කෙනෙක්."
ආපසු නිවසට බලා ගිය නැන්දණිය පසු දින මඟුල් කපුවා අත පණිවිඩයක් එවා තිබුනේ තමන් (පුත්‍රයා නොවේ)විවාහයට කැමති බැව් ප්‍රකාශ කරමිනි. දේපොල ඇති පැරණි ගැහැණු මෙසේ ගැහැණුන් "විවාහ" කර ගත්හ.
No comments:
Post a Comment
පොත ගැන අදහස්