Wednesday, February 2, 2011

මල්මද බිසෝලා

 කතෘ-අනුල ද සිල්වා

 විනාඩි කිහිපයකින් පුංචාත් බාසුන්නැහේත් ඇර අනෙක් සියලුදෙනා ම මගට පිළිපන්හ. පුංචා බාස් උන්නැහේට තනියට නැවතුණේය.
කොඩිවැල් එල්ලා තාප්පය දිගට ම මැටි පහන් දල්වා තිබූ පන්සල හරිම ලස්සනය. රංසොනෝනා පසුපසින් ගමන් කළ බසියා රංසොනෝනාට හොරෙන් තවත් වරක් මල් සුවද ආඝ්‍රාණය කළාය.
බසියා රංසොනැන්දා සමග තෙවරක්ම  බෝධිය පැදකුණු කළාය. දැඩි සර්ධාවකින් මල් පහන් පූජා කළාය. වෙනදා මෙන් අමාලි හා සුනීතා සමග පන්සලේ එහෙ මෙහෙ දුවන්නට සෙල්ලම් සිතක් යාන්තමට හෝ ඇති නොවීය.
පසුදා උදෑසන වෙනදා මෙන් බසියා පාන්දරින්ම අවදි නොවීය. කපුටන් කෑ ගසද්දී රංසොනෝනා අවදි වූයේ බසියාට කෑ ගසමිනි.

ගැහැනු කම නිසාම ගැහැනු බොහෝවිට දුක් වේදනා විඳිති.
ඒ දුක් වේදනා ඉවසා සිටින ගැහැනුන් මෙන්ම ඒ දුකට එරෙහිව සටන් වදින ගැහැනුද අප අතර සිටිති
මල්මද බිසෝ එවැනි ගැහැනු කිහිප දෙනෙකු ගැන කතාවයි. 






No comments:

Post a Comment

පොත ගැන අදහස්